Amic Bedel qu'ei realizator e creator de Piget Films. Lo roergat que co-fondè en 2010 lo collectiu Dètz, un grop creatiu de professionaus de l'audiovisuau occitanofònes. Qu'utiliza la lenga nosta dens las soas produccions. Que'ns digó mei sus las rasons qui'u possèn a crear la soa societat de produccion e sus la soa actualitat cinematografica.

La Setmana — Quin vos ei vienuda l’idea de crear Piget Prod ?
Amic Bedel — Al començament de las annadas 2000 èri un jove realizator e aviái enveja de crear de programas en occitan en co-produccion per la television. Lo Benaset Roux m’encoratgèt plan, e tanben la còla de Viure al Pais, ont trabalhavi coma redactor, ambe Clamenç Alet. Ambe mon amic Cédric Viala de Mauresca realizèri a l’ostal, lo pilòte de la seria « Camina ». Anguèri veire la direccion dels programas de France 3 a Tolosa, agachèron mon projècte e me diguèron òc ! Aquí èra plan partit ! Mas quand faguèri lo torn dels ostals de produccion de Tolosa ambe mos pilòtes, degun volguèt pas prendre lo risque d’ensajar de finançar un programa en occitan. Degun. Alara, montèrem Piget coma societat de produccion. Aviái 25 ans e aital faguèri la seria Camina, ambe Piget, per Viure al Pais. Après aquò contunhèrem de desvolopar de filmes en occitan, coma BAL, de corts metratges coma La Fugida, o la seria Còp d’Ala, escricha per Pèire Brun.

LS — E volèvatz desemposcar l’imatge que lo gran public a de la cultura e de la lenga nostas ?
AB — Conéisser la posicion de minorizat aquò’s una bona causa. Èstre mespresat es pas plan agradiu. Ai totjorn agut enveja de fabricar programas de tota mena, documentaris, clips, ficcions, en lenga nòstra... amb un biais de pensar diferent de çò que se vesiá dins los mèdias gròsses, mas amb l’exigéncia de qualitat de produccion comparabla a la dels productors bèls.

LS — Qu’avetz produsit « Paisans de Roergue ». Çò qui vos a sedusit dens aquera aventura ?
AB — Es una aventura parallèla als projèctes creatius de Piget Films o a mon trabalh de realizator. Paisans de Roergue es lo rescontre amb Paulette e André Andrieu, de monde que plan modestament filmèron lo monde paisan dins lor familha de Roergue dins las annadas 60. Filmèron per eles, per ne gardar un sovenir, mas faguèron aquò amb una aplicacion tala, que lor òbra es una òbra de cineastas. Aquò fa que, en editant aquela òbra, comentada en totalitat en occitan per André Andrieu, aquò dona una brava contribucion al - magre- fons cinematografic occitan, e ne sèm plan contents. Es una òbra « patrimoniala », filmada a mièg camin dins lo temps entre Farrebique e Biquefarre de Georges Rouquier, que fa veire la vida paisana sens cap de nostalgia. Pòt donar d’idèas per questionar nòstra evolucion e nòstre biais de viure actual.

LS — Ce sembla qu’i agi mei anar mei de proposicions de scenari (occitans) mes pas pro de productors e de realizators tà lançar projèctes. Quin explicatz aquesta situacion ? Çò que cranhen ?
AB — La produccion audiovisuala classica en França, aquò se passa mai que mai a Paris. I a de monde que se ganhan plan la vida en fasent de programas mai o mens low-cost e mai o mens aganta-colhons. Vesi pauc de causas novèlas e interessantas. Lo cinèma francés vira de redon. I a quauques productors aventurièrs mas son pas gaires. La vertadièra presa de risque es rara. Es ja complicat de produsir un filme d’autor en francés, perqué prendre lo risque de far de filmes en occitan, alara que degun ne demanda ? Se i aviá una demanda e se i aviá d’argent, tot d’un còp, i auriá de monde. La politica publica nacionala d’ajuda a la produccion deuriá èstre bravament mai volontarista per l’expression cinematografica en lengas « regionalas » mas es pas brica lo cas.

Legir l'entervista sancèra dens La Setmana n°1068